Teksten en fotografie Rob Klute © Elze Klute 2001 - 2018
Camp on Tour
Middenoost Finland is het land van de Taigabossen: uitgestrekte
wildernisgebieden met dicht oerbos, doorsneden door brede rivieren.
In dt gedeelte van Finland zijn indrukwekkende nationale parken.
Tijdens de Winteroorlog werden enkele van de zwaarste veldslagen
hier uitgevochten. Langs de Russische grens is een woeste en
uitgestrekte natuur.
Het noordoosten van dit gebied ligt onder de poolcirkel en hoort
landschappelijk en klimatologisch gezien al bij Lapland.
Het Nationaal park Hiidenportti is
een prachtig wildernisgebied van
beboste heuvels, riviertjes en de
1 km lange kloof van Hiidenportii.
De kloof is een massieve
breukvallei met tot 20m hoge
rotswanden.
Hyrynsalmi is bekend van het
moerasvoetbal.
Voor het infocentrum van
Suomussalmi zien we de racewagen
van de hier geboren F1 coureur
Heikki Kovalainen.
In Sotkamo zien we bij het meer
een heuse wasplaats voor de
vloerkleden.
Indrukwekkend Monument voor de Winteroorlog 1939-1940
Dit monument is een eerbetoon aan de oorlogsveteranen en de
slachtoffers. Het monument ligt aan de Raatteen tie (”Weg van Raate”),
één van de bloedigste strijdtonelen in de Winteroorlog.
Soiva metsä
In dit muzikale bos in Suomussalmi wachten de instrumenten op hun bespelers. Het is een uniek milieu kunstwerk
van grote instrumenten. De instrumenten zijn ontworpen door Markku Penttilä en zijn gebouwd vanaf 1996.
Het laatste punt is een schitterend gezicht op Hietajärvi.
Het verhaal van de Silent People
Reijo Kela onthulde zijn veenhoofdige wezens voor
het eerst in zijn 1988-presentatie 'Ilmari's Plowed
Field' in Lassila's Field. Ze verschenen later op de
Senaatintori-markt in Helsinki als onderdeel van de
Kainuu-tentoonstelling in 1994.
The Silent People verhuisde in het najaar van 1994
naar hun huidige locatie. De poppen worden onder-
houden door de Suomussalmi Youth Workshop.
Tweemaal per jaar wordt de kleding vervangen.
Hun hoofden komen rechtstreeks uit het veld, hun kleding uit georganiseerde collecties.
Mensen vragen vaak wat precies het idee achter de Stille mens is. Een psychologische terugtrekking? De
stomme Kainuu-ziel? Een vergeten persoon? Reijo Kela weigert antwoord te geven. Kijkers zijn vrij om hun eigen
conclusies te trekken.
Vanaf de Arola boerderij worden beer safari’s georganiseerd. Met een busje worden we dieper het bos in gebracht
naar de Russiche grens. Het laatste stukje naar de observatiehutten lopen we over een drassig pad. Na 4 uur
wachten komen twee beren op de open plek. Door de aanwezigheid van o.a. 2 visarenden vliegt de tijd.
Langs de weg 843 door het NP Hossa zien we dat er Sami families
wonen aan de typerende verzamelpunten voor de rendieren. In zo’n
verzamelpunt worden de rendieren samengebracht om weer
verdeeld te worden over de rechtmatige eigenaren.
We zien ook behoorlijke groepen rendieren lekker luierend in het
warme zand liggen.
In Rovaniemi stoppen we om even een kijkje te
nemen bij de enige echte kerstman.
Het Nationale park Oulanka is 270
km2 groot. Het landschap wordt
gedomineerd door dennenbossen,
de rivier de Oulankajoki en zijn
zijtakken met zandbanken en
stroomversnellingen en in het
noordelijke deel door uitgebreide
wetlands, Door Oulanka loopt de
beroemde Karhunkierros wandeling
(Berenroute 90 km lang).
Vanuit Juuma lopen wij de ‘Pieni
Karhunkierros’. Deze ‘kleine
berenroute’ - 12 km loopt door één
van de mooiste stukken van het
Nationale park. De paden zijn rotsig
met veel boomwortels maar de
hoogtes worden overbrugd met
trappen en de natte gedeeltes met
plankiers. De rivier en zijrivieren
worden overspannen door
hangbruggen. Sommige zijn zo smal
dat er maar één persoon tegelijk over
de brug mag.
Aan de oevers van de bruisende watervallen Jyrävä zie je regelmatig de
rafters wachten op hun lege boten die hier negen meter naar beneden vallen.
Bij Myllykoski staat een molen uit 1926 die nu gebruikt wordt als een hut voor
dagtochten. Ook hier is een vuurplaats en droogtoilet.
We rijden langs de poolcirkel van de oostkant
naar de westkant van Finland.
Opletten is elke dag weer het
crescendo want het is altijd mogelijk
dat elanden de weg kruisen.
De rivier de Torniojoki of Torne Alv is de grens
tussen Finland en Zweden. Bij de
Kukkolankoski wordt nog op traditionele wijze
gevist met een schepnet aan een lange stok op
zelf gebouwde plankiers in de
stroomversnelling. Aan beide zijden is een
kleine nederzetting compleet met kerkje.
Na de Russisch-Zweedse oorlog
werd de rivier de Tornijoki de
grens. Tornio lag op een eiland
in de rivier en werd Fins. De
meeste mensen bleven aan de
Zweedse kant wonen en zo
ontstond Haparanda. Beide
steden gaan nu naadloos in
elkaar over en vormen een
dubbelstad.
Het verschil is wel de tijd.
De houten kerk van Tornio met
vrijstaande klokkentoren en de
Ortodoxe kerk.
