Na zo’n 450 km te hebben gereden zijn we er. De weg er naar toe is prima. Op Internet hebben we gezien, dat in de buitenwijk Spandau, een Reisenmobielplatz is. De camperplaats bevindt zich op een oud kazerneterrein en is voorzien van matig sanitair en de nodige stroomkasten. Er staan 32 campers, maar er is plek voor veel meer. 'Stellplatz' (zie www.campercontact.nl sitecode 456)

Der Mauer’ is vanzelfsprekend een verhaal apart. In het centrum zelf vind je er niet zoveel van terug. Wel wordt aangegeven waar de muur heeft gestaan, maar om de laatste stukken te bekijken moeten we een flink eind met de U-Bahn tot station Warschauerstrasse (Kreuzberg). Dan lopen we naar de Mühlenstrasse naar de East Side Gallery. Kunstenaars hebben gelijk na de val van de muur zich hierop kunnen uitleven; maar door de tand des tijds maakt het geheel nu een trieste onverzorgde indruk op ons. We lopen met een grote boog om het souvenirwinkeltje heen, waar stukjes muur te koop zijn. Eén van de teksten op de muur spreekt ons bijzonder aan: “Viele kleine Leute die in vielen kleinen Orten viele kleine Dinge tun können “ das Gesicht der Welt verandern”.

Potsdam Om weer wat op adem te komen rijden we vervolgens naar Potsdam, waar je voor 5 DM tot de volgende dag 8 uur mag parkeren op één van de parkeerplaatsen bij het park Sanssouci, bekend vanwege de druiventerrassen. Dat houdt tevens in, dat overnachten toegestaan is. Als blijkt, dat er nog meer campers staan, hebben we daar geen enkele moeite mee. Voorzieningen zijn er uiteraard niet. Het Neue Palais en de daar tegenover liggende Universiteit zijn imposante gebouwen, omgeven door prachtige parken. Om Potsdam zelf te bekijken pakken we de fietsen. Potsdam is een stad met een rijke historie; de stad bestaat al meer dan 1000 jaar. We rijden verder naar het Harzgebergte omdat we in een aflevering van Rail-Away op televisie hadden gezien, dat o.a. in Wernigerode nog volop met stoomlocomotieven wordt gereden. We interesseren ons allebei voor treinen, dus aanleiding genoeg om er een kijkje te gaan nemen. We vinden een parkeerplaats in Schierke, waar we weer voor weinig geld mogen parkeren en overnachten. Ook hier staan meerdere campers. De parkeerplaats ligt iets buiten het dorp, maar staat duidelijk aangegeven. Er zijn er overigens twee van. De mooie omgeving is vaak gebruikt als decor in films. Schierke We brengen de dagen voornamelijk door met wandelen in de bergen. Als we het station in Schierke hebben gevonden blijkt juist vandaag een historische loc te rijden. Het is altijd een magnifiek gezicht om stoomlocomotieven in beweging te zien. We maken dan ook veel te veel foto’s. Helaas regent het vandaag, alhoewel dat aan onze opnamen wel iets speciaals toevoegt. Er komen in anderhalf uur tijd zo’n vijf treinen puffend en kreunend uit het bos tevoorschijn om na enkele minuten weer in het mysterieuze bos te verdwijnen. Het Brockenmassief, waar Schierke en Wernigerode toe behoren, is een uitstekend wandelgebied. Wernigerode is een gezellig stadje met de nodige vakwerkhuizen en een leuk Rathaus. Hoog boven het stadje ligt het gelijknamige slot. Bij de plaatselijk VVV vragen we naar een mogelijkheid om te overnachten. Een camping blijkt er niet te zijn. Men verwijst ons naar een gelegenheid aan de weg naar Elbingerode (244) naast het Gästehaus “Zur alten Mühle”. Het is een splinternieuwe Stellplatz met uitstekende voorzieningen. Kennelijk zijn we de eerste gasten. Als we de volgende dag afrekenen moeten we maar liefst 32 DM betalen. Als de eigenaar ons vraagt of aan alle behoeften is voldaan kan ik dat alleen maar bevestigen. Ik laat hem echter wel weten, dat een dergelijke prijs voor camperaars niet gebruikelijk is en dat hij daardoor vele overnachtingen zal gaan mislopen. Hij zegt mijn mening ter harte te nemen, maar of hij er daadwerkelijk iets mee doet? We besluiten nog een wandeling te maken via het nabijgelegen Wildpark naar het Schloss. Het slot is van binnen tegen betaling te bezichtigen voor € 4,50 p.p. incl. het museum. Hou je dus van wandelen en van treinen, dan is de Harz een absolute aanrader. De stoomlocomotieven rijden elke dag, gewoon volgens een vaststaande dienstregeling; niks toeristisch dus. Wij vinden het overigens mooier om dergelijke gevaarten langs te zien denderen dan er zelf in te zitten. Al met al hebben we in Berlijn en de Harz een leuke week doorgebracht en gingen we met het gevoel veel langer weg te zijn geweest weer naar huis.